ලේ තිතක් වූ මව්බිම

රාවය | 2008 දෙසැම්බර් 28
......................................................................................................................................

ඇන්ඩෲ බේස්විච් කොන්සර්වටිව්වාදියෙකි. ඇමරිකානු හමුදාවන්ට එක්ව 1970 ගිම්හානයේ සිට ඊ ළඟ ගිම්හානය දක්වා ඔහු වියට්නාමයේ සටන් කළේය. පළමු ගල්ෆ් යුද සමයේ කර්නල්වරයෙකු වශයෙන් පර්ෂියන් ගල්ෆ් කලාපයේ ක්‍රියා කළ හෙතෙම හමුදා සේවයෙන් විශ්‍රාම ගියේ ‛90 මුල් භාගයේදීම ය. පෙරළා ඇමරිකාවට ආ බේස්විච්, මුලින් ප්‍රින්ස්ටන් සරසවියට ද, දෙවනුව ජෝන් හොප්කින්ස් සරසවියට ද එක්ව ඉගැන්වීමෙහි යෙදුණේය. දැන් ඔහු බොස්ටන් සරසවියේ ඉතිහාසය සහ ජාත්‍යන්තර සබඳතා පිළිබඳ විෂයයන් උගන්වයි.
  
දෙවෙනි ගල්ෆ් යුද්ධය ඇරඹීමත් සමගම බේස්විච්ගේ පුත්‍රයා ද ඇමරිකානු හමුදාවන්ට එක්ව ඉරාකයට ගියේය. කොන්සර්වටිව්වාදියෙකු වීත්, ජනාධිපති බුෂ්ගේ විදේශ පිළිවෙත කෙරෙහි කළකිරුණු බේස්විච් ඇමරිකානු යුදවාදය විවේචනය කිරීමට පටන්ගත්තේ මේ සමයේදී ය. පුත්‍රයා ඉරාකයේ යුද වදිද්දී, පියා විවෘත යුද විරෝධියෙකු වශයෙන් රාජ්‍ය පිළිවෙත් විවේචනය කළේය. 2007 මැයි මාසයේදී ඉරාකයේ සමාරාවට දකුණින්, සලාහ්-අල්-ඩින් පළාතේ යුද ගිනි ඇවිළ ගිය සටන් බිම් මැද කණිෂ්ඨ බේස්විච් ඇද වැටුණේ ය. ඉක්බිතිව ජාතික ධජයෙන් වැසී ආචාර වෙඩි මුර මැද පෙරළා මව් රට බලා ආවේය. පුත්‍රයාගේ මරණයෙන් බිඳුණු හදැ‛ති ඇන්ඩෲ බේස්විච්, ඒ මැයි මාසයේම 27 වෙනිදා ‛වොෂින්ටන් පෝස්ට්’ පත්‍රයට මෙසේ ලීවේය: ‛‛හොඳ සෙබළෙකු වන්නට මගේ පුතා උපරිමයෙන් කටයුතු කළේය. හොඳ පුරවැසියෙකු සේ ක්‍රියා කරන්නට මම උත්සාහ කළෙමි....සමරු දිනයේදී කථිකයින් විසින්, සෙබළෙකුගේ දිවිය අමිල යැයි කියනු ඇත. එය විශ්වාස නොකරන්න. සෙබළෙකුගේ ජීවිතයට ඇමරිකානු ආණ්ඩුව වෙන්කොට ඇති මිල මම දනිමි. ඒ චෙක්පත මට දැන් ලැබී තිබේ.’’

‛අරගලකාරී’ තුන් අවුරුද්ද

රාවය | 2008 දෙසැම්බර් 21
......................................................................................................................................

සාමාන්‍යයෙන් මතක තබා ගැනෙන දෙදහස් පන්සිය අවුරුද්දක ඉතිහාස විස්තරයට අයත් නොවන නිසා අමතක වීමට ඉඩ තිබෙන මෑත ඉතිහාසයේ රස කතා බහුල ය. මේ ඉන් එකකි. 2006 නොවැම්බර් 08 වෙනිදා ආණ්ඩුවේ අයවැයට පක්‍ෂව ඡන්දය පාවිච්චි කොට, දෙසැම්බර් දෙවන සතියේදී මහරගම තරුණ මධ්‍යස්ථානයේ පැවැති රැස්වීමක් ඇමතූ ජවිපෙ වෘත්තීය සමිති නායක කේ.ඩී.ලාල්කාන්ත ‛2007 වසර ජනතාව වෙනුවෙන් අරගල කරන වසරක් වනු ඇතැ’යි කියා සිටියේය.  2007 වසරේ නොවැම්බරයේදී යළිත් ආණ්ඩුවේ අයවැයට පක්‍ෂව ඡන්දය පාවිච්චි කිරීමෙන් ඉක්බිතිව දෙසැම්බර් 23 වෙනිදා ‛ලක්බිම’ පුවත්පතට ප්‍රකාශයක් කළ ලාල්කාන්ත, ‛‛2008 පොදු ජනතාව වෙනුවෙන් සටන් කරන වසරක් වනු’ ඇතැයි ප්‍රකාශ කළේය. දැන් යළිත් වර්ෂාවසාන භාර හාර වීමේ සමයයි. ඒ අනුව දෙසැම්බර් 04 වෙනිදා රුපියල් බිලියන 200ක ආරක්‍ෂක වැයට පක්‍ෂව පාර්ලිමේන්තුවේදී ජවිපෙ සිය ඡන්දය පාවිච්චි කළේය. අනතුරුව, එළඹෙන ‛2009 වර්ෂය රටේත්, ජනතාවගේත් අරගල වසරක් බවට පෙරළන බව’ට සෝමවංශ අමරසිංහ මාතර නූපේදී කැඳ වූ සිය පක්‍ෂයේ මාතර දිසා සමුළුව අමතා ප්‍රකාශ කොට තිබිණ. ඒ අනුව පිට පිට එළඹුණු ‛අරගලකාරී අවුරුදු තුනක්’ නිරුපද්‍රිතව පසුකිරීමේ දුර්ලභ වාසනා මහිමය ලංකාවාසී හුදී ජනයාට ලැබී තිබේ.
  
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ බැලූ බැල්මට ආණ්ඩු විරෝධී ය. ඒ නිසා ඒ හා සම්බන්ධ කම්කරුවෝ වැඩ වරති. ශිෂ්‍යයෝ වීදි බසිති. ආණ්ඩුවේ වැඩ පිළිවෙත් හෙළා දකින සමුළු හා දේශනද, පිකටින් සහ විරෝධතාද, පෝස්ටර් සහ පත්‍රිකාද පෙරටුකොටගත් ජවිපෙ නායකයෝ අවශ්‍ය වෙතොත් ආණ්ඩුව පෙරළා දැමීමට සූදානම් බවට අනතුරු හඟවති. රාජ්‍ය පාලකයෝද ජවිපෙ හිතවාදී කම්කරුවන්ට සහ සිසුන්ට පහර දෙති. මන්ත්‍රී ආසන කොල්ල කති. බෙදා වෙන්කිරීම්ද, වරදානයන්ද, තර්ජනයන්ද යොදා ජවිපෙ මෙල්ල කිරීමට වැර යොදති. ඒ නිසා සෑම අවුරුද්දක් අවසානයේම එළඹෙන අලුත් අවුරුද්ද අරගලවලින් පුරවාලීමේ පොරොන්දුව ජවිපෙ සිය පාක්‍ෂික ජනයා හමුවේ තබයි. නමුත් හැම අවුරුද්දක්ම කලින් අවුරුද්ද තරමටම සාමකාමී සංහිඳියාවෙන් ගෙවී යයි. ජවිපෙ සහ ආණ්ඩුව අතර අවුරුද්ද පුරා ඇවිළෙන ප්‍රදර්ශන කඩු හරඹ සන්දර්ශනයන්ට යටින් මේ සම්මුතියේ දියවැළ සෙමින් ගලා බසියි.

විපරීත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය

රාවය | 2008 දෙසැම්බර් 14
......................................................................................................................................

දෙසැම්බර් 10 වෙනිදා කොළඹ දී ජනමත සමීක්‍ෂණ වාර්තාවක් නිකුත් විය. ‛යුද්ධයට ඇති ජනතා පක්‍ෂපාතීත්වය’ ගැන ඒ සමීක්‍ෂණය මෙහෙයවා තිබුණේ පෞද්ගලික මත විමසුම් ආයතනයක් විසිනි. මත විමසීමට භාජනය වූ නියැදියට අයත් පිරිස ගණනින් 500කි. යුද කළාපයෙන් බැහැර ජීවත් වෙන ඒ පන්සිය දෙනාගෙන් 75%ක්ම කල්පනා කරන්නේ යුදමය විසඳුමකට පක්‍ෂපාතීවයැයි ප්‍රංශ පුවත් සේවය එදිනම වාර්තා කොට තිබිණ. පන්සිය දෙනෙකුගෙන් 75%ක් යනු පැහැදිලි බහුතරයකි. බහුතරයේ කැමැත්ත යනු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයයි. ඒ 500 දෙනාගේ නියැදිය දකුණේ පොදු ජන මනෝභාවය සේ සළකන්නේ නම් මේ යුද්ධයට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පදනමක් තිබේ. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට විරුද්ධ වන්නේ අන්තවාදීන් සහ ෆැසිස්ට්වාදීන් යැයි සාමාන්‍ය වශයෙන් පිළිගැනේ. ඒ අනුව ‛යුද විරෝධය’ බහුතරයේ කැමැත්තට එරෙහිව යාමකි. ඒ නයින්, අන්තවාදයකි, නොහොත් ෆැසිස්ට්වාදයකි. ඒ අනුව යුදවාදය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වී යුද විරෝධය ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී එකක් බවට පෙරළේ. ඇතැම්විට මේ තර්කය විපරීත එකකැයි ඇතැමෙක් කල්පනා කිරීමට ඉඩ තිබේ. නමුත් යථාර්ථය විපරීත වූ විට, යථාර්ථවාදී වීම විපරීත පෙනුමක් ගනියි.

මත සමීක්‍ෂණයට සහභාගී වූවන්ට ඉදිරිපත් කළ මූලික ප්‍රශ්නය කෙබඳුදැයි මේ ලියන මොහොත වනවිට මම නොදනිමි. ඇතැම් විට ‛ඔබ පවතින යුද්ධයට පක්‍ෂදැයි’ ඇසුවා විය හැක. නොඑසේනම් ‛ත්‍රස්තවාදය තුරන් කළ හැක්කේ යුද්ධයෙන් යැයි ඔබ පිළිගන්නේදැයි’ ඇසුවා වීමටත් ඉඩ තිබේ. එසේත් නැතිනම් ‛සාමය යුද්ධයෙන් උදාකළ හැකිදැයි’ විමසුවා වන්නටද පුළුවන. ඒ වෙනුවට, ‛දෙමළ ජනයා ජීවත්වන ප්‍රදේශවලට ගුවනින් කිලෝ ග්‍රුම් 250 බැගින් වූ බෝම්බ හෙළීමට ඔබ පක්‍ෂදැයි’ ඇසුවා නම් පිළිතුර කුමක් වේ දැයි අනුමාන වශයෙන් හෝ කීම දුෂ්කර එකකි. නොඑසේනම් ‛ගංවතුරින් සහ සුළි සුළඟින් පීඩිත දෙතුන් ලක්‍ෂයක ජනගහණය තවදුරටත් අවතැන් කරන යුදමය ක්‍රියාන්විතයන්ට ඔබ සහාය දෙන්නේදැයි’ ඇසුවේ නම් මේ පිළිතුරම ලැබෙනු ඇතිදැයි යමෙකුට සැක මතු කළ හැකිය. නමුත් නගන ලද ප්‍රශ්නය කුමක් වුවද ලැබී ඇති පිළිතුර දැන් පැහැදිලි එකකි. ඒ, 75%ක බහුතරයක් යුද මග තෝරාගෙන ඇති බව ය. මේ බහුතර මතය ප්‍රජාතාන්ත්‍රික එකකැයි පිළිගන්නේ නම් උතුරේ සහ දකුණේ එකිනෙකට නොපෑහෙන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ උභතෝකෝටිකය දැන් මුණ ගැසේ. එය විමසා බැලීමට තරම් වටිනා එකකි.

මුදා නොගත් අනාගතය

රාවය | 2008 දෙසැම්බර් 07
......................................................................................................................................

කොළඹ දවටගහ පල්ලිය ඉදිරිපිටට රැස් වූ අන්තර් විශ්ව විද්‍යාලයීය ශිෂ්‍ය බල මණ්ඩලය සහ සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමය ප්‍රමුඛ බහුජන සංවිධාන පලස්තීන ජනයාට එරෙහි ඊශ්‍රායෙල් රජයේ ප්‍රහාර හෙළා දකිමින් බැනරයකට අත්සන් එකතු කළ නොවැම්බර් මාසයේ අවසාන සතියේදී වන්නියේ අවතැන් ජනයාගේ හිස් මතට රජයේ ගුවන් හමුදා ප්‍රහාරක යානා පොකුරු බෝම්බ හෙලූහ. ලංකාවේ ජාත්‍යන්තරවාදය ආරම්භ වන්නේ ජාත්‍යන්තර මුහුදු සීමාවට ඔබ්බෙන් බැවින් ඒ ජාත්‍යන්තරවාදයේ වාසියත් පලස්තීන ජනයාටම හිමි විය. මැයි 03 වෙනිදා ඔස්ලෝ නගරයට රැස් වූ රාජ්‍යයන් 92ක නියෝජිතයින් පොකුරු බෝම්බ භාවිතය අන්තර්ජාතිකව තහනම් කිරීමේ සාමූහික එකඟතාවයකට අත්සන් තැබීමේ ඓතිහාසික සිද්ධිය සළකා බැලූ විට වන්නියට හෙළනු ලැබ ඇත්තේ තොග අවසන් කිරීමේ ප්‍රහාර සේ සැළකිය හැකි ය. ධාරානිපාත වර්ෂාවෙන්ද, සැඩ ගංවතුරින්ද, සුළි කුණාටු කාලගුණයෙන්ද වටලනු ලැබූ පිරමන්දනාරූ සහ උළහවනූර්හී අවතැන් ජනයා පොකුරු ගුවන් ප්‍රහාරයන්ගෙන් ගැළ වී පලා යා නොහැකිව මරු විකල්ලෙන් එහිම වැදහුන් බව දිවි ගළවාගත්තවුන් පවසා තිබිණ. දිවි ගළවාගැනීමේ වාසනාව නොලද 81 හැවිරිදි රාමන් රාමසාමී සහ පස් හැවිරිදි සුදර්සන්ගේ සුන්බුන් සිරුරු යුද්ධයකදී ‛නොවැළැක්විය හැකි සිදුවීම්’ පිළිබඳ සාක්‍ෂි වශයෙන් සැළකුව මනා ය. සමස්ත මානව සංහතියේ විමුක්තිය පිණිස වූ දකුණේ අනුරාගී සටන් පාඨ ‛මුදා නොගත් ප්‍රදේශවල’ දේශ සීමාවලින් දැනට කෙළවර වන බව දෙමළ ජනයා දත යුතු ය.
  
60 වසකට වඩා පැරණි ශ්‍රී ලංකාවේ ජාතීන්ගේ ප්‍රශ්නය නිට්ටාවට සුව කරගත හැකි මං පාදන මාහැඟි ඔසුවක් දැන් අපට හමු වී තිබේ. නමුත් අවාසනාවට මෙන් එය පුරා තිස් වසක් තිස්සේ අත්හදා බැලූ එකකි. පැරණි ඔසුවක් වුවද අලුත් වෙදැදුරෙකුගේ අත පත් විට විස්මයජනක ප්‍රතිඵල ළඟ කර දෙනු ඇතැයි යන බහුතරයේ ඇදහිල්ල දැන් උණක් සේ පැතිර යනු පෙනේ. ඒ කෙසේද යත් නැගෙනහිරදී අත්පත් කොටගත් ප්‍රතිඵල මෙනැයි බොහෝදෙනා ලියති. කියති. නමුත් මුදාගත් නැගෙනහිර කතාව පැරණි ඛේදවාචකයන්ගේම දිගුවකැයි ඔවුහු එක්කෝ නොදනිති. නැතහොත් නොතකති. එහි අරුත් පහදලීමට නිදසුන් එමට ය. මේ ඉන් එකකි:

හඳගම දඩයම

රාවය | 2008 නොවැම්බර් 30
......................................................................................................................................

අරවින්ද් අදිගාර් ගේ ‛ ද වයිට් ටයිගර්’ නවකතාවේ එන බාල්රාම් හල්වායි ‛කුලීන’ හාම්පුතෙකුගේ බැල මෙහෙකරුවෙකි. ව්‍යවසායකයෙකි. ඝාතකයෙකි. දාර්ශනිකයෙකි. ඉන්දියාවෙන් ලෝකයට ලැබුණු වැදගත්ම දායාදය, ඔහුට අනුව ‛කුකුල් කූඩුවයි’. ඒ කතාව මෙසේ ය: පරණ දිල්ලියේ ජාමා මස්ජිද් පල්ලිය පිටුපස මාර්කැට්ටුවේ මස් පිණිස විකිණීමට ඇති කුකුළන් තදබද දැල් කූඩුවල සිරකොට තිබේ. ආශ්වාස වාතය හිඟ, දුගඳ හමන කූඩුවල එකිනෙකා මත මළ පහ කරමින්, කා කොටා ගනිමින් තමන්ගේ වාරය එනතුරු තෙරපෙමින් සිටින කුකුළන් හා කිකිළියන් පිරීගත් ඒ කූඩුවෙන් පිටත මස්මඩු හිමියා වාඩි වී හිඳියි. මස් කරන ලද සතුන්ගේ අමු ලේ වැකුණු ශරීර අවයව ඔහු ඉදිරිපිට මේසයේ අසුරා තිබේ. සිනහමුසු මස් වෙළෙන්දාගේ තියුණු පිහි තලයට ගොදුරු වූවන්ගේ ලේ සහ මස් වැදැලි තවමත් ජීවත්වන්නවුන්ගේ කූඩුව අවට හාත්පස විසිර පවතී. තමුන්ගේ ඉරණම කුමක්දැයි දැල් කූඩුවේ සිරකොට ඇතිවුන් හොඳින් දනියි. නමුත් කිසිවෙකු ඒ ඉරණමට එරෙහිව කැරළි නොගසයි. කූඩුවෙන් ගැළවී යාමට වෑයම් නොකරයි. බාල්රාම් හල්වායිට අනුව කාළකණ්නි අඳුරේ ගිල්වා දැමූ දුගීන්ගෙන් පිරීගත් ඉන්දියාව ඒ වැනි කුකුල් කූඩුවකි.
  
ඒ කූඩුවේ සිරකොට ඇතිවුන්ගේ ජීවන ඉරණම්වල අඳුරු ඛේදය ඔවුන්ටම පෙන්වීමට තැත් කළහොත් කුමක් වනු ඇතිද? බාල්රාම් විසින් නොනඟන මුත් ඒ ප්‍රශ්නයට ලංකාවේදී පිළිතුරක් තිබේ. ඒ පිළිතුර සපයා ඇත්තේ අශෝක හඳගම විසිනි.

නොබිඳුණු ස්මරණ

රාවය | 2008 නොවැම්බර් 23
......................................................................................................................................

නොවැම්බරය මළවුන්ගේ මාසයයි. දකුණේ උත්සව සිරිය එබැවිනි. රණ විරුවන්ද, ඉල් විරුවන්ද, පොපි විරුවන්ද පිරිවරාගත් ජනයා කොටි නසන යුද්ධයේ අලුත් මෘත ක්ලේබර ගණිමින් උද්දාම වෙති. ජීවත් වන්නවුන්ගේ උළෙලක් බවට පෙරළාගත් මරණය පිළිබඳ මළවුන්ගේ සිතුවිලි මාත්‍ර අපි කිසිවෙක් නොදනිමු. බිම ලා බිඳුණු කැඩපතක් බඳු නොවැම්බරයේ විසිරුණු කැබලිති අතරින් අපේ අතීත මළවුන්ගේ නොමළ සිහින එබිකම් කරයි. මළවුන් මෙන් ජීවත් වන්නට හුරු පුරුදු වූ සමාජයක් තුළ කිසිවෙකුට ඒ සෝබර රහස ඇස නොගැටේ.
  
දකුණේ හද්දා පිටිසරින් ආ මව්පියෝ, ඔක්තෝබර් 27 වෙනිදා සීදුවේ අතුරුදහන්වූවන්ගේ ස්මාරකය අභියස මේ වසරේත් ළෙහි අත්ගසා වැළපුණහ. විසි වසරකට පෙර දකුණේ දොරින් දොර පැතිර ගිය මර්දනයේ දුමාරයෙන් මැකී ගිය තුරුණු දෑස් අනන්ත ප්‍රමාණයක් සීදුවේ මහ මග අද්දර හුදකලා ස්මාරකයක පිඟන් ගඩොල් අතරේ තවමත් දැල් වී තිබේ. නැසී නොයන වියෝග වේදනාවේ විසි වසරක් තිස්සේ දැවෙමින් කෘෂව ගිය වියපත් මව්පියන්ගේ අඳුරු දෑස් තුළින් ඒ මළවුන්ගේ සිහින තවමත් එබිකම් කරතැයි කී දෙනෙක් දනිත්ද?

මගේ නොවැම්බරය

රාවය | 2008 නොවැම්බර් 09
......................................................................................................................................

‛සිහින අත් හළ මිනිස් දිවිය, හිම මිදී ගල් වූ මුඩු බිමකැ’යි ලැන්ග්ස්ටන් හියුස් කෙටි කවක ලීවේය. ඒ අනුව බොහෝ විට ජීවන මගෙහි තෝරාගැනීම් දෙකකි. එක්කෝ උස් මිනිස් දිවියකි. නැතහොත් නිස්සාර මුඩු බිමකි. සතුරන් විසින් වටලනු ලැබ මරණයේ අගාධ ඉමෙහි සිටගත් මිනිසුන් පවා නිදහස පිළිබඳ සිහින අත් නොහරින්නේ එබැවිනි. යුක්ති ධර්මය කෙරෙහි නොසිඳෙන මිනිස් අනුරාගය ඒ සිහින මොළවාලන ගිනි සිළයි.
  
නොවැම්බර් මාසය, එවැනි අග්නි ජාලාවකින් ශේෂ වූ ගිනි පුළිඟු සැඟවුණු අතීත මතක සොහොනකි. ඒ මතක සොහොනෙහි අමතකව ගිය එක් ගිනි පුළිඟුවක් දහ නව අවුරුද්දකට පෙර මගේ ජීවන කුරුසිය බවට පෙරළිණ. ඒ රංජිත් රත්නායක සහෝදරයාගේ මරණයෙනි.

අපේ බිඳුණු කේතලය

රාවය | 2008 ඔක්තෝබර් 26
......................................................................................................................................

ස්ලෝවෝයි ජිජැක් ස්ලෝවේනියානු චින්තකයෙකි. සංස්කෘතික අධ්‍යයනයන් පිළිබඳ ක්‍ෂේත්‍රයේ එල්විස් ප්‍රෙස්ලි ලෙස ඇතැම්හු ඔහු හඳුන්වති. සමකාලීන යුරෝපා හා ඇන්ග්ලෝ-ඇමරිකානු ශාස්ත්‍රාලීය බුද්ධිමතුන් බහුතරයකගෙන් ජිජැක් වෙනස් වන වැදගත් ලක්‍ෂණයක් තිබේ. ඒ මාක්ස්වාදය තරමටම, ලෙනින්වාදයේත් ප්‍රහාරාත්මක ආරක්‍ෂකයෙකු වශයෙන් සම්මුති රහිතව පෙනී සිටීමට ඔහු දක්වන කැමැත්තෙනි. අවුරුදු දෙක තුනකට කලින් ඉරාක යුද්ධය ගැන Iraq: the borrowed kettle  මැයෙන් ඔහු පොතක් ලීවේය. සිහින පිටුපස ඇති ගුප්ත තර්කනය පැහැදිලි කරන්නට ෆ්‍රොයිඩ් යොදාගත් ‛ණයට ඉල්ලා ගත් කේතලය’ පිළිබඳ සංශෝධිත උපහාස කතාව ජිජැක් සිය කෘතියේ ආවර්ජනය කරයි. වැඩිපුරත් පැහැදිලි කොට කිවතොත් ෆ්‍රොයිඩ්ගේ කතාව මෙසේය:
  
‛අයෙක් ණයට ඉල්ලා ගත් කේතලයක් පෙරළා අයිකරුට භාරදෙන විට එහි යම් කොටසක් බිඳී තිබිණ. ණයට ඉල්ලා ගත් අය ඒ ගැන සිය තර්කය ගොඩනගන්නේ මෙසේය - මම ඔබෙන් කේතලය ණයට ඉල්ලා නොගතිමි: මම කේතලය ආපසු ඔබට භාරදෙන විට එය හොඳින් තිබිණ: මම ඔබෙන් කේතලය ඉල්ලා ගන්නා විටත් එය බිඳී තිබිණ.’ - ඉරාකය පිළිබඳ වත්මන් ඇමරිකානු සිතීමෙහි තර්කනය පැහැදිලි කිරීමට ජිජැක් යොදාගන්නේ ඉහත කතාවයි.

යුද ගිනි සහ සාගිනි

රාවය | 2008 ඔක්තෝබර් 19
......................................................................................................................................

වන්නියට දුර මැනීම දැන් අපේ ජාතික ක්‍රීඩාවකි. ඒ ක්‍රීඩාවෙහි ලොල් සොරදෙටු මහල්ලෝ තරුණ මෘත දේහ ජාතික කොඩිවලින් වසා තුටු පහටු වෙති. දේශහිතෛශීන්ගේ ගණිත විනෝදයට අනුව දෙමළ මළ සිරුරුවලින් සිංහල මළ සිරුරු අඩු කළ විට ජයග්‍රහණයේ රහස ඉලක්කම්වලින් ලැබේ. උතුරේ ඉල්ලීම් තලා දමන තෙක් දකුණේ ඉල්ලීම් හකුළාගැනීම දේශප්‍රේමය සේ පිළිගැනෙන්නේ ඒ අනුව ය. කිලිනොච්චියේ හෙට අනිද්දාම ළෙල දෙනු ඇතැයි අපේක්‍ෂිත සිංහ කොඩිය දකුණේ දවසින් දවස ගැඹුරුවන මිනිස් දුක් වේදනාවන් සමනය කරන විසඳුම් මාර්ග පාදා දෙනු ඇතැයි බොහෝ දෙනා අදහති. කලින් කලට කොළඹ රැස්කන බඩගිනි සිංහ සේනාවන් හමුදාවන්ට කොඩි වනමින් පොලිසියෙන් ගුටි කන්නේ එබැවිනි.
  
2009 අවුරුද්ද සඳහා ඉදිරිපත් කොට ඇති විසර්ජන පනත් කෙටුම්පතට අනුව සෞඛ්‍යයට වෙන්කළ රාජ්‍ය ප්‍රතිපාදන පංගුව රුපියල් බිලියන 57කි. අධ්‍යාපනයට බිලියන 46කි.  කෘෂිකර්මයට බිලියන 42කි. ආපදා සහන සේවාවන්ටත්, ප්‍රවාහනය නංවාලීමටත් බිලියන 32කි. මේ සියල්ලෙහි එකතුව ජාතික ආරක්‍ෂාවට වෙන් කර ඇති රුපියල් බිලියන 177ට සම වේ. ආරක්‍ෂාව සඳහා වූ ප්‍රතිපාදන 2006 අවුරුද්දට සාපේක්‍ෂව 2007 අවුරුද්දේදී 40%කින් වැඩි කෙරිණ. ඊට සාපේක්‍ෂව බලතොත් මේ අවුරුද්දේ එය තවත් 9.9%ක වැඩිවීමක් පෙන්නුම් කරයි. නමුත් ළමා සංවර්ධනයට වෙන්කළ මුදල ඉකුත් වසරට සාපේක්‍ෂව මිලියන 135කින්ද, ආපදා කළමනාකරණ ප්‍රතිපාදන මිලියන 368කින්ද, පළාත් පාලන ප්‍රතිපාදන බිලියන 4.2කින්ද, ප්‍රවාහන පහසුකම් නංවාලීමේ ප්‍රතිපාදන බිලියන 9.1කින්ද කප්පාදු කොට තිබේ.

දකුණේ දවස් සහ උතුරේ දවස්

රාවය | 2008 ඔක්තෝබර් 12
......................................................................................................................................

2006 ඔක්තෝබරයේදී ‛වන්නි කොටින්’ගෙන් නැගෙනහිර ගළවා ගෙන අලුත්කඩේ උසාවි සංකීර්ණයේ හිණි පෙළ ප්‍රමෝදයෙන් බැස ආ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට, 2008 ඔක්තෝබරයේදී නැගෙනහිර කොටින්ගෙන් මන්ත්‍රී ආසන ගළවා ගැනීම පිණිස ඒ හිණි පෙළම යළිත් නගින්නට සිදුව තිබේ. ‛රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ සදාචාරය මේකදැයි’ අසන දීප ව්‍යාප්ත පෝස්ටර් ව්‍යාපාරය ඒ වෙනුවෙනි. කොටින්ටත්, ජවිපෙටත් එකවර පහර වැදීමේ ප්‍රීතියෙන් ඔද වැඩුණු විමල් වීරවංශ සුරත කරුණාටද, මුහුණ කැමරාවටද දීගත් සේයාරුවක් ‛දිවයින’ පත්තරයේ පළ වී තිබිණ. නැගෙනහිර ‛මුදාගෙන’ දැන් අවුරුදු එක හමාරකි. කරුණා අම්මාන් පාර්ලිමේන්තුවටද, නැගෙනහිර ජනයා පොලිස් ස්ථානවලටද කැඳවනු ලැබ ඇත්තේ ඒ නිමිත්තෙනි. දකුණේ දවස් ගෙවී යන්නේ එපරිදි ය.
  
නැගෙනහිර නාටකයම උතුරේ වේදිකාවල ඉක්මණින් රඟ දැක්වෙනු ඇතැයි බොහෝ දෙනා කල්පනා කරති. දැන් සටන් ඇවිළ යන්නේ කිලිනොච්චි මායිමේ බැවින් හුදී ජන ආතතිය තව තවත් නැංවේ. යුද ටැංකි, කාල තුවක්කු සහ ගුවන් ප්‍රහාර පෙරටු කොටගෙන දකුණින් එන ‛ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ පණිවුඩයෙන්’ සංත්‍රාසයට පත් කිලිනොච්චියේ ජනයා උන්හිටි තැන් අතහැර මුලතිවු දෙසට පලා යති. වන්නියේ සහන සේවා කණ්ඩායම්වල අන්තර් නියොජිතායතනයන්ගේ ස්ථාවර කමිටුව ඉකුත් සතියේ නිකුත් කළ වාර්තාවන්ට අනුව ඔක්තෝබර් 02 වෙනිදා වන විට කිලිනොච්චියේ අවතැන් ජන පිරිස 66,707කි. මුලතිවුහි 147,313කි. මේ සා විශාල වූ අවතැන් ජනගහණය වවුනියාවට පලා නොඑන්නේ කොටින්ගේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී බලපෑම් නිසා යැයි ආණ්ඩුව කියයි. ඒ කතාවේද ‛ඇත්තක්’ සැඟව තිබේ. උත්සන්න කෙරෙන ගුවන් හා කාල තුවක්කුවල ප්‍රහාර වල හැටියට, වන්නියේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් තිබේ නම් මේ ජනගහණය අවතැන් විය යුතුව ඇත්තේ වවුනියාවට බව ආණ්ඩුව දනියි. ඒ අනුව ‛ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ’ බලපෑමෙන් කිලිනොච්චිය අත්හැර යන ජනයා ‛ත්‍රස්තවාදයේ’ බලපෑමෙන් මුලතිවුවලට පලා යති. ඒ නිසා කිලිනොච්චියේ ජනයාට කොට්ටා, පැදුරු හා මදුරු දැල් බෙදා දී අපේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ශිෂ්ඨකම් සහ සහෝදරකම් වවුනියාවේදී පෙන්වන්නට තිබූ ඉඩකඩ තවමත් අවුරා දමා ඇත්තේ ත්‍රස්තවාදය විසිනි.

තහනම් ප්‍රශ්නය: ඇයි?

රාවය | 2008 සැප්තැම්බර් 28
......................................................................................................................................

අවුෂ්විට්ස් වධ කඳවුරින් දිවි ගළවාගත් ඉතාලියානු ලේඛක ප්‍රීමෝ ලැවී පසුකාලීන අතීතාවර්ජනයන්හි සිය එක් අත්දැකීමක්  පහදයි.
  
වධ කඳවුරේ සිය ලැගුම් බැරැක්කයෙහි ජනෙල් පඩියක් මත වූ මෘදු හිම පියල්ලක් ඇල්ලීමේ ආශාවෙන් වරෙක ඔහු සිය අත ඒ වෙත දිගු කළේය. මුරකාවලෙහි සිටි නාට්සි සොල්දාදුවා තර්ජනාත්මකව ඔහු වැළකීය. ‛ඇයි?’ - ප්‍රීමෝ ලැවී බියෙන් විමසීය. ‛අවුෂ්විට්ස්වල ‛ඇයි’ කියලා ප්‍රශ්නයක් නැහැ’යි සෙබලා ගුගුළේය.

‛අබා’ සහ ඉතිහාස හබක

රාවය | 2008 සැප්තැම්බර් 21
......................................................................................................................................

මේ දිනවල දකුණේ ජනප්‍රිය ‛සමාජ සංවාද’වල හරි මැද අතීතයෙන් කැඳවාගත් අවතාරයක් ගැවසෙයි. ඉතිහාස අවතාර සමග සහවාසයට කොයි-කවුරුත් ඇබ්බැහි වූ යුගයක අලුත් අවතාරයක් විසින් අලුත් සංත්‍රාසයක් නොගෙනෙයි. නමුත් දකුණේ ‛ඉතිහාස රසික කැළ’ හා එක්ව තමන් කැඳ වූ යකැදුරා පසුපස පන්නන්නට පටන්ගෙන ඇති මේ ඉතිහාස අවතාරයෙහි විශේෂත්වයක් තිබේ. අවතාරය පණ්ඩුකාභයගේ ය. ‛මහා සිංහලයේ වංශ කතාව’ සිංහලයින්ට පහදා දෙන්නට සතියක් පාසා ගල් කණු අතර රස්තියාදු වූ ජැක්සන් ඇන්තනී පසුපස දැන් ඒ මහා සිංහල වංශික සේනා හඹා යනු පෙනේ. ‛පණ්ඩුකාභය අවජාතකයෙකු කළ ජැක්සන්ගේ පල්ලි කුමන්ත්‍රණය පැරදවීමේ’ ශුද්ධ යුද්ධය අගනුවර තාප්ප පුරා ඇවිල යන්නේ ඒ අනුව ය. අබා’ගේ දොරමඩලාව දැන් ජැක්සන්ගේ ගොල්ගොතාව බවට පත්වන හැඩකි.
  
මම ‛අබා’ නොබැලීමි. නමුත් ‛අබා’ මුල්කොටගත් ‛සජීවී සංවාදය’ ඕනෑකමින් කියවමි. ‛අබා’ වර්තමානයට කැඳවාගැනීමේ ජැක්සන් ඇන්තනීගේ තීරණය ‛පරිකල්පනයේ සහ කලා භාවිතයේ නිදහස’ පිළිබඳ වපසරිය තුළ අහම්බෙන් ගත් අහිංසක තීරණයකැයි කල්පනා කරන්නට මට නොහැක්කේ එබැවිනි. වර්තමාන දේශපාලන මොහොත සහ ‛අබා’ අතර සම්පාත වීම අහම්බයකැයි මම නොසිතමි. එය ජැක්සන් ගණන් බලා ගත් දැනුවත් දේශපාලන තීරණයක් බව නිසැක ය. දැන් පිටුපසට පත්තු වී ඇත්තේ ඒ තීරණයයි.

මුගුර අතට දී ඔළුව මුගුරට පෑම

රාවය | 2008 සැප්තැම්බර් 14
.......................................................................................................................................

මාසයක් තිස්සේ ආණ්ඩුවේ මර්දනකාරී කෙණෙහිලිකම්වලින් තුවාල ලත් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ, සැප්තැම්බර් 09 වෙනිදා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ආරක්‍ෂා කිරීමේ බැනර් පෙරටු කොටගත් හදිසි නීතිය දීර්ඝ කිරීමේ පෙරහැරේ යළිත් උද්දාමයෙන් ගමන් කළේය. සිය සාමාජිකයන්ට සහ පාක්‍ෂිකයන්ට එරෙහිව උත්සන්න කෙරෙන පහරදීම්, වෙඩි තැබීම් හා පැහැර ගැනීම් මධ්‍යයේ පවා හදිසි නීතියට පක්‍ෂව ඉන්ද්‍රඛීලයක් සේ නොසැලී සිටීමට සමත්වීමේ ‛පිළිවෙත් ගරුක’ සාඩම්බරය දැන් ජවිපෙ මාසිකව පළඳින වික්‍රමාන්විත පදක්කමකි. ඒ අනුව අන්තර් විශ්ව විද්‍යාල භික්‍ෂු සහ ශිෂ්‍ය බලමණ්ඩලයන්ගේද, රැකියා විරහිත උපාධිධාරීන්ගේද, ජාතික වෘත්තීය සමිති මධ්‍යස්ථානයේද මීළඟ වීදි සටන් සතියට සියල්ල ලක ලෑස්තිව තිබේ. කුළු-පොළු හමුදාවන්ට බලයද, වීදි සටන්කරුවන්ට ජවයද එකවර සම්පාදනය කිරීමේ ‛විප්ලවීය සමානාත්මතා පිළිවෙත’ දැන් තවත් අඩියකින් පෙරට ය.

අගෝස්තු 31 වෙනිදා ‛රිවිර’ පත්‍රය සමග සාකච්ඡාවකට එක් වෙමින්, ‛‛ජීවත්වීම පිළිබඳ බරපතල ගැටුමක පැටලී සිටින වැඩකරන ජනතාවට සාධාරණ වැටුපක් ලබාගැනීමට අරගලයක් කිරීමට අපිට අවශ්‍යව තිබෙනවා.....ඒ නිසා වැටුප් හා වැඩකරන ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් දිනාගැනීම වෙනුවෙන්.....සැප්තැම්බර් මුලදි අපි නැවතත් වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ග පටන් ගන්නවා’’යි කියා තිබූ ජවිපෙ වෘත්තීය සමිති නායක කේ.ඩී.ලාල්කාන්ත, 09 වෙනිදා හිදිසි නීති විවාදයේදී නැගී සිට මෙසේ කීවේය: ‛‛රජය හදිසි නීතිය දීර්ඝ කිරීමට සහාය ඉල්ලා සිටින්නේ යුදමය වැඩ පිළිවෙල දිගටම ක්‍රියාත්මක කරවීමටයි....ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ මෙවරත් හදිසි නීතියට සහාය දෙනවා. නමුත් රජයට වගකීමක් තිබෙනවා හදිසි නීතියට අප ලබාදෙන සහාය වෙනත් කරුණු සඳහා භාවිතා නොකරන්නට.’’ (දිනමිණ - 2008 සැප්තැම්බර් 10) ජවිපෙ ධජ පතාක පෙරටු කොටගත් වැඩ කරන ජනයා සාධාරණ වැටුපක් වෙනුවෙන්, සැප්තැම්බරයේ දියත් කරන්නට නියමිත ‛‛වෙනත් කරුණු’’ හමුවේ මේ හදිසි නීති බලයම යොදා නොගැනීමට දැන් ආණ්ඩුවට සිදුවනු ඇත.

ආණ්ඩුවට අනුව සිතීමේ නිදහස

රාවය | 2008 සැප්තැම්බර් 07
.......................................................................................................................................

එඩ්වඩ් බර්නේස් වනාහී සිග්මන් ෆ්‍රොයිඩ්ගේ බෑණෙකි. නූතන ‛මහජන සම්බන්ධතා’ (PR - public relations) පිළිබඳ කර්මාන්තයෙහි පුරෝගාමියා සේ සැළකෙන්නේ ඔහු ය. විසිවන සියවසේ මුල් භාගයේදී බොහෝ ඇමරිකානු සමාගම් තම ප්‍රචාරණ කටයුතු සඳහා බර්නේස්ගේ විශේෂඥ ඥාණය පැතූහ. නාට්සින්ගේ යුදෙව් සංහාරක සැළසුම් සඳහා බර්නේස්ගේ Crystallizing Public Openion  කෘතිය ගොබෙල්ස් සිය අත් පොතක් සේ සැළකූ බව බර්නේස්ම පසුකලෙක ලීවේය. නිරවි යුද සමයෙහි බහුජන ආකල්ප ගොඩනගන්නේ කෙසේද යන්න ගැන ඇමරිකානු පාලක පන්තිය බොහෝ දේ උගත්තේද බර්නේස්ගෙනි. ‛සාමූහික මනස වැඩ කරන යාන්ත්‍රණය සහ චේතනාවන් තේරුම් ගන්නේ නම්, කෙනෙකුට සිය කැමැත්තට අනුව බහුජනයාට නොදැනෙන සේ ඔවුන් පාලනය කළ හැකි’ බව බර්නේස් ඇදහීය. 1928දී ලියූ ‛ප්‍රොපගැන්ඩා’ කෘතියේ බර්නේස් මෙසේ ලියයි: ‛‛අපේ යුගයේ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයෙකු දැන සිටිය යුතු වඩා වැදගත් කරුණ වන්නේ මහජනයා සතුටු කරන්නේ කෙසේද යන්න නොවේ, මහජනයා පොළඹවාගන්නේ කෙසේද යන්නයි.’’
  
පෙළඹවීමට හසුවන්නාගේ අනුදැනුමකින් තොරව ‛පොළඹවා ගැනීම’ මහජන මත පාලනයේ විචක්‍ෂණ විධියකි. ‛බහුජන අවශ්‍යතා’ තීරණය කිරීමේ බලය පාලකයින්ට ලැබෙන්නේ ඒ අනුව ය. රාජ්‍යයකට ප්‍රොපගැන්ඩා ව්‍යපෘති අවශ්‍ය වන්නේ ඒ සඳහා ය. ‛බහුජන කැමැත්ත’ කුමක්ද යන්න බහුජනයා දැනගන්නේ මේ ප්‍රොපගැන්ඩා ව්‍යාපෘති හරහාය. ඒ අනුව ‛මගේ කැමැත්ත’ නිෂ්පාදනය කෙරෙන්නේ මගෙන් පාරිබාහිරව ය. නමුත් එය මගේ කැමැත්තම බව මට ඒත්තු ගැන්වීම රාජ්‍ය ප්‍රොපගැන්ඩා ව්‍යාපෘති මගින් සිදු කෙරෙයි.

මුදානොගත් දකුණේ සිට

රාවය | 2008 අගෝස්තු 31
.......................................................................................................................................

රජයේ යුද වෑයමට උතුරු මැද හා සබරගමු පළාත්වල බහුතර ජනතාවකගේ ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී කැමැත්ත ප්‍රකාශ වී අවසන් වූයේ හමුදා සේනාංක අනුරාධපුරයට කැඳවීමෙනි. හරියටම 23 වෙනිදා පහන් වන විට රජයේ හමුදා තුනුක්කායි හා උයිලන්කුලමට සේන්දු වූ අතර ඇතැම් විට ඡන්දයට කලින් කිලිනොච්චියත් මුදාගැනීමට හැකි වනු ඇතැයි අගමැතිවරයා විසින් කරන ලද ප්‍රකාශය සඵලවීමට ඉතිරිව තිබුණේ කිලෝ මීටර් 12කි. අනාවැකිය කෙස් ගස් අහුරකින් වැරදී ගියද, එය ඉවසූ සබරගමු සහ උතුරු මැද දෙපළාතේ ජනයා දැන් සිය ජාතික කාර්යභාරය සම්පූර්ණ කොට හමාර ය. අනුරාධපුරයේ එජාප ක්‍රියාකාරික වෛද්‍ය රාජා ජෝන් පුල්ලේගේ නිවසද, පොළොන්නරුවේ ජවිපෙ මන්ත්‍රී එස්.කේ.සුබසිංහගේ ඔලුවද ඇතැම් විට මේ මොහොතේ ජාතියේ චිත්ත ධෛර්යය හීන කරන තේමාවන් ලෙස සැළකීමට ඉඩ ඇත්තේ ඒ නිසා ය.
  
මුලතිවු හා කිලිනොච්චියේ ජනයා මුදා ගැනීම පිණිස සබරගමුවේ හා උතුරු මැද ජනයා දැන් සිය ඡන්දය පූජා කොට තිබේ. එළඹෙන දවසක කළගුණ දත් කිලිනොච්චි හා මුලතිවු දිස්ත්‍රික්කයන්හි ජනයා හිලව් වශයෙන් සිය ඡන්දය පාවිච්චි කොට ඉහත දෙපළාතේ ජනයා මුදාගනු ඇතැයි පැතීම ඒ අනුව යුක්ති සහගත ය.

මැතිවරණය ගැන යුද විග්‍රහයක්

රාවය | 2008 අගෝස්තු 24
.......................................................................................................................................

මේ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ස්වර්ණමය සමයකි. බැලූ බැල්මට එය පාලකයින්ගේ ජීවනයද, මාර්ගයද, භෝජනයද බවට පත්ව ඇත්තාක් මෙනි. එක් අතකින් මැතිවරණ මෙහෙයුම් ය. අනෙක් අතින් හමුදා මෙහෙයුම් ය. පළමුවැන්න, අපේ ප්‍රජාතන්ත්‍රික සභ්‍යත්වය පෙන්නුම් කරනු පිණිස ය. දෙවැන්න, ඒ සභ්‍යත්වය දෙමළාට ද හුරු කරනු පිණිස ය. දේශපාලන ශිෂ්ටත්වය පිළිබඳ මේ කියන කෝදුවෙන් මැන බැලූ විට අප සිටින්නේ ඉහළිනි. දෙමළ ජනයා සිටින්නේ පහළිනි. හැකි තාක් බෝම්බ හෙළා ඔවුන් අපේ මට්ටමට ගතයුතු බවට දකුණේ බහුතරයක් කල්පනා කරන්නේ මේ නිසාය.
  
නමුත් අපේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ පරහක් තිබේ. ඒ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට අනුව මැතිවරණ මෙහෙයුම් සහ යුද මෙහෙයුම් අතර වෙනස කෙස් ගසකි. සැකයක් වෙතොත් ඉකුත් සති දෙක - තුන තුළ මාධ්‍ය වාර්තා විමසා බැලිය හැකිය.

වන්නිය සහ මරණීය නිදහස

රාවය | 2008 අගෝස්තු 17
....................................................................................................................................... 

දෙමළ ජනයා ‛නිදහස් කරගැනීමේ’ නිරාමිස ප්‍රීතිය දකුණු ලංකාව පුරා උණක් මෙන් පැතිර යමින් තිබේ. කවර හෝ මිලක් ගෙවා දෙමළ ජනයාට ‛ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය’ දිනාදීමේ අභිලාෂය දැන් දොරින් දොර බුර බුරා ඇවිලෙන උද්වේගී අග්නි ජාලාවකි. මර්වින් සිල්වාගෙන් ගැළවී ගැනීම දෙවියන්ට භාර කළ සමාජයක් ‛දෙමළ ජනයා ගළවාගැනීම’ සියතට ගෙන තිබේ. එක් අතකින් බැලූ විට ‛අපිට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නැතත්, තොපිට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය දිනා දෙන්නෙමු’යි සිතීමද පාරමිතා පූජාවකි.
  
නැගෙනහිර මුදාගැනීමේ උත්කර්ෂවත් සැමරුම්වල වඩදිය රළ බැස ගියා පමණි: උතුරේ ‛ජනයා මුදාගැනීමේ’ බලාපොරොත්තුවෙන් උපන් සන්තුෂ්ඨිය දැන් දුගී දකුණේ පරම ධනය බවට පත්වෙමින් තිබේ.

ජවිපෙ සහ මර්දනයේ සෙවණැලි

රාවය | 2008 අගෝස්තු 03
.......................................................................................................................................

නීත්‍යානුකූල පිස්තෝලයකින් වෙඩි තබන මර්වින් සිල්වාගේ ගොපළු අවතාරය දැන් යළිත් මතු වී තිබේ. මෙවර රජරටිනි. ගොදුර ජවිපෙනි. ජූලි 27 වෙනිදා පොළොන්නරුව දිස්ත්‍රික්කයේ නුවරගල කාර්මික පෙදෙසේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ආධාරකරුවෙකුගේ වෙළඳ සැළකට කඩා වැදුණු මර්වින් සිල්වා සිය මැතිවරණ ව්‍යාපාරය හා සම්බන්ධ ක්‍රියාකාරිකයන්ට තර්ජනය කොට හතර අතේ වෙඩි තැබූ බවට ජවිපෙන් චෝදනා එල්ල වී ඇත. නමුත් තමන් මහවැලි නිවාඩු නිකේතනයෙන් පිටතට අඩියක් නොසෙල්ලූ බව මර්වින් සිල්වා සුපුරුදු පරිදි සහතික කොට කියා සිටියි. නුවරගල කාර්මික පෙදෙසින් මතුව ඇත්තේ අවතාරයක් විය හැක්කේ එබැවිනි.
  
නමුත් ජූලි 27 වෙනිදා රඟදැක්වුණු සංත්‍රාසජනක නාටකය පෙළ ගැසෙමින් ඇති වැදගත් සිද්ධීන් දාමයක් පිළිබඳ තවත් එක් හැඟවුමක් සපයයි. ඒ වනාහී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඉලක්ක කොට ගනිමින් වර්ධනය වන රාජ්‍ය හිංසනය හා බැඳුනකි. ජවිපෙට එරෙහිව ක්‍රමානුකූලව උත්සන්න කෙරෙන රාජ්‍ය හිංසන ක්‍රියාවන්ගේ තීව්‍ර වීමක් ඉකුත් දෙමසක කාලය විසින් පෙන්නුම් කොට තිබේ. අවශ්‍ය නම් මෑත සිදුවීම් ගැන සංක්‍ෂිප්ත ආවර්ජනයක් වුවද, මේ සඳහා ප්‍රමාණවත් සාක්‍ෂි සපයයි.

ජූලි මාසයක මතක මාත්‍ර

රාවය | 2008 ජූලි
.......................................................................................................................................

දෑවුරුද්දකට පෙර මියගිය විලියම් ස්ටයිරන් රමණීය ප්‍රබන්ධ කතාකරුවෙකි. ඔහු ලියූ ‛නැට් ටර්නර්ගේ පාපොච්ඡාරණයන්’ (Confessions of Nat Turner) කෘතිය කියවීමට දහසය අවුරුද්දකට පෙර ‛ලක්දිව’ පත්‍රයෙහි වැඩ කරන සමයෙහි මා පොළඹවන ලද්දේ සුනිල් මාධව ප්‍රේමතිලක විසිනි. 19 වන සියවසේ වර්ජිනියාවේ වහල් නැගිටීම් පසුබිම් කොටගත් ස්ටයිරන්ගේ කෘතිය ඔහුගේ විශිෂ්ඨතම කෘති අතරේ ලා සැළකේ. ‛80 දශකයේදී අවධානයට පත් සම්මානනීය සිනමා පටයකට නිමිති වූ 'Sophie's Choice' කෘතිය ස්ටයිරන් විසින් ලියන ලද්දේ ‛70 අග භාගයේදී ය. නට්සීන්ගේ අවුෂ්විට්ස් කඳවුර ආශ්‍රිත කෲරභාවයන් අවලෝකනය කරමින් 'Sophie's Choice' කෘතියේ ස්ටයිරන් මෙසේ ලියයි: ‛

‛අවුෂ්විට්ස් යනු කුමක්දැයි මම යම් දිනක වටහාගනිමි. මෙය නිර්භීත ප්‍රකාශයක් බැව් සැබැවි මුත් අහිංසක වූ වියුක්ත එකකි. කිසිවෙකු විසින් කිසිදිනක අවුෂ්විට්ස් වටහා නොගනු ඇත...අවුෂ්විට්ස්, පහදාලිය නොහැක්කක් වශයෙන් තවදුරටත් පවතී. අවුෂ්විට්ස් පිළිබඳ මේ දක්වා කර ඇති ගැඹුරුතම ප්‍රකාශය ඇත්තෙන්ම ප්‍රකාශයක් නොව, ප්‍රකාශයකට දැක් වූ ප්‍රතිචාරයකි. ප්‍රශ්නය මෙසේය: ‛මට කියන්න, අවුෂ්විට්ස්හි දෙවියන් සිටියේ කොහිද?’ පිළිතුර මෙබඳුය: ‛‛එහි මිනිසා සිටියේ කොහිද?’’

ජූලියේ නැග එන සටන් රැල්ල

රාවය | 2008 ජූලි 06
.......................................................................................................................................

සටන් ඇවිලෙන ජූලියක් යළිත් එළඹ තිබේ.

වෘත්තීය සමිති 366ක පිටුබලය සහිතව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට අනුබද්ධ ජාතික වෘත්තීය සමිති මධ්‍යස්ථානය විසින් ජූලි 10 වෙනිදාට කැඳවනු ලැබ ඇති එක්දින සමස්ත මහා වැඩ වර්ජනයට දැන් සියලු කටයුතු ලක ලෑස්තිව ඇති සෙයකි. පෞද්ගලික හා රාජ්‍ය අංශයේ සේවක වැටුප් රුපියල් 5000කින්ද, වතු කම්කරුවන්ගේ දෛනික වැටුප රුපියල් 500කින්ද වැඩි කිරීම ඇතුළු ඉල්ලීම් ගණනාවක් යෝජිත වර්ජනයට පදනම සපයයි. මේ හා සමාන්තරව වෘත්තීය සමිති 51කින් සැදුම්ලත් සෞඛ්‍ය සේවා වෘත්තීය සමිති සන්ධානයද ස්වකීය වූ ඉල්ලීම් පාදක කොටගෙන වර්ජනයට එක්වීමට නියමිත ය. වර්ජන ක්‍රියාමාර්ගයට සහයෝගය පළ කිරීම අරමුණු කොටගත් දැවැන්ත විරෝධතා උද්ඝෝෂණයක් අගෝස්තු 4 වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාරය, වෘත්තීය සමිති මධ්‍යස්ථානය සහ රාජ්‍ය සේවයේ වැටුප් වැඩිකරගැනීමේ ඒකාබද්ධ වෘත්තීය සමිති කමිටුව විසින් එදිනම කොටුව දුම්රිය පොළ ඉදිරිපිටට කැඳවා තිබේ.

යුද මෙහෙයුම් සහ ප්‍රවෘත්ති මෙහෙයුම්

රාවය | 2008 ජූනි 29
.......................................................................................................................................

යුද විද්‍යාවේ ‛උපායික සන්නිවේදනය’ (Strategic Communication) නමින් ලිහිල්ව හැඳින්වෙන විෂය ක්‍ෂේත්‍රයක් තිබේ. තොරතුරු මෙහෙයුම් (Information Operations) සහ මහජන සබඳතා (Public Diplomacy) පිළිබඳ ක්‍රියාකාරකම්ද අඩු වැඩි වශයෙන් එක්කෝ මේ යටතටම ගැනේ - නැතහොත් මීට සමාන්තර විෂයයන් අතරේ ලා සැළකේ. සාමාන්‍ය වශයෙන් සැළකූ කළ යුද ක්‍රියාන්විතයන්ගේ ඉලක්කය සතුරාගේ යුද බලය හා ප්‍රහාරක හැකියාව විනාශ කිරීමයි. නැතහොත් සීමා කිරීමයි. එය සාර්ථක වීම හෝ නොවීම උපක්‍රමික තලයේ ප්‍රශ්නයකි. නමුත් උපායික සන්නිවේදනයේ ඉලක්කය අනෙකකි. එමගින් සතුරු පාර්ශවයේ ආකල්පමය සහ දේශපාලන ශක්තිය ඉලක්ක කොට ගනියි. එය සතුරු පාර්ශවය දේශපාලන වශයෙන් නිරායුධ කිරීම කෙරෙහි ප්‍රමුඛතාව දෙයි. සතුරාගේ බහුජන පදනම් දුබල කොට විසුරුවා හැරීම අරමුණු කොට ගනියි. ඒ සඳහා සැළසුම් කල මහජන සම්බන්ධතා පිළිබඳ ක්‍රියාකාරකම්ද, තොරතුරු මෙහෙයුම්ද, සන්නිවේදන විකාශන සැළසුම්ද ඵලදායී ලෙස සංයෝග කොට භාවිතයට නැගීම මේ යටතේ සිදුකෙරේ. එය සාර්ථක වීම හෝ නොවීම උපාය මාර්ගික තලයේ ප්‍රශ්නයකි.
  
විග්‍රහයේ පහසුව පැත්තෙන් බැලූ විට මේ පූර්විකාව ප්‍රමාණවත් ය. ඒ අනුව සාමාන්‍යයෙන් යුද ක්‍රියාන්විතයන්ටත්, තොරතුරු මෙහෙයුම් වලටත් ඇත්තේ එක් දිශාවකි. නමුත් ලංකාවේදී එසේ නොවේ. මෙහිදී යුද ප්‍රහාරක සැළසුම් එක් දිශාවකටය. උපායික සන්නිවේදන සැළසුම් තවත් දිශාවකට ය.

‛විමල්’ යනු කුමක්ද?

රාවය | 2008 ජූනි 22
.......................................................................................................................................

1994 මහ මැතිවරණ සමය ආසන්නයේදී වාසුදේව නානායක්කාර, නව සම සමාජ පක්‍ෂයෙන් බිඳී චන්ද්‍රිකා කුමාරණතුංගගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරයට සහාය දක්වමින් ලංකා සම සමාජ පක්‍ෂය හා එක්විය. වාසුගේ පෙරළිය හා එහි දේශපාලනය කෙරෙහි එල්ල කළ ප්‍රහාරාත්මක ලිපියක් එවකදී ‛හිරු’ පුවත්පතේ පළවිණ. ‛උදය කීර්ති පෙරේරා’ නමින් ලිපිය ලියන ලද්දේ විමල් වීරවංශ විසිනි.

ලිපියේ මාතෘකාව මෙසේය: ‛‛වාසු යනු කුමක්ද?’’

ඒ ලිපියට දැන් දහ හතර අවුරුද්දකි. විමල් වීරවංශ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශපාලනයෙන් බිඳී රාජපක්‍ෂ රජයට පක්‍ෂපාතී ස්ථාවරයක් මත දැන් අලුත් පක්‍ෂයක් ආරම්භ කොට තිබේ. නව පක්‍ෂයේ ‛‛මංගල නියෝජිත සමුළුව හමුවේ’’ ඉදිරිපත් කරන ලද ‛‛දේශපාලන උපායමාර්ගික වාර්තාවේ’’ මෙසේ දැක් වේ:

පංතියද? ජාතියද?

රාවය | 2008 ජූනි 15
.......................................................................................................................................

වඩා වැදගත් ‛පංතියද - ජාතියද’යන්න ගැන මහැදුරු නලින් ද සිල්වා අගනුවර පුස්තකාල ශ්‍රවණාගාරයේදී කරුණු පැහැදිලි කරන්නට නියමිතව තිබුණේ 10 වෙනි අඟහරුවාදා ය. ඒ පෝස්ටර් ඇළවුණු තාප්ප බිත්ති පසුකොට ගමන් කළ උපාධිධාරී රැකියාලාභීන්ගේ විරෝධතා පෙළපාලිය ඒ අඟහරුවාදාවේම කොළඹ බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවේ ප්‍රධාන ප්‍රවේශ ගේට්ටු අවුරා තිබූ මාර්ග බාධක පෙරළාගෙන ජාතික වැටුප් හා සේවක සංඛ්‍යා කොමිෂන් සභාව ඉදිරිපිට උද්ඝෝෂණයේ යෙදිණ. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ප්‍රධාන ලේකම්වරයා විසින් 12 වෙනි සිකුරාදාවේ ‛ජාතික නිදහස් අරගලයේ අභියෝග’ ගැන මහරගම තරුණ මධ්‍යස්ථානයේදී හෙළිකරන්නට නියමිතව තිබියදී, ජවිපෙ සමාජවාදී ගොවි සංගමය කැඳවීමෙන් 10 වෙනිදා කොටුව දුම්රිය පොළ ඉදිරිපිටට අමුඩ කෙටියෙන් සැරසී රොක් වූ ගොවි ජනයා සහනාධාර කප්පාදුවට සහ වැඩිවන ජීවන බරට එරෙහිව පත්‍රිකා බෙදූහ. ජවිපෙ සමාජවාදී කම්කරු සංගමයේ නායක කේ.ඩී.ලාල්කාන්ත ඇතුළු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ විමධ්‍යගත අරමුදලින් සිංහපුර, ජානකපුර, වැලිඔය, යකාවැව, මහවිලච්චිය, තන්තිරිමලේ ඇතුලු රජයේ හමුදා කඳවුරු ගණනාවකට සුබසාධන පහසුකම් සපයා දුන් බව ජවිපෙ ‛ඉරිදා ලංකා’ පුවත්පතෙහි 08 වෙනිදා කලාපය වාර්තා කර තිබිණ. ඒ අතරවාරයේ ජවිපෙ සමාජවාදී කාන්තා සංගමය විසින් කැඳවන ලද ස්ත්‍රීහු ජීවන වියදම අඩු කරන්නට බලකරමින් 11 වෙනිදා මධ්‍යහ්නයේදී ගෑස් සිලින්ඩර ඔසවාගෙන අගනුවර දෙවනත් කළහ.

දැන් වේදිකා සහ පත්තර පිටුවල ‛ජාතික අරගලය’ ඇවිල යද්දී වීදිවල පංති අරගලයේ ගිනි පුපුරු දිදුලන්නට පටන්ගෙන ඇති සෙයකි.